Dollarinn rýrnaði um 88% á aðeins 40 árum

Árið 1970 voru 360 yen í Dollar en núna eru c.a. 80 yen í dollar. Þetta er 88% rýrnun á USD miðað við JPY á fjörtíu árum.

Af þessu má sjá að Bandaríkjamenn hafa farið enn verr að ráði sínu en Íslendingar í  gjaldmiðilsmálum og ættu að ganga í evrópusambandið sem allra fyrst. Helst áður en myntbandalag Evrópusambandsins fer sömu leið og öll önnur myntbandalög 

Rýrnun krónunnar 99,95%

Athugasemdir

[P.Valdimar Guðjónsson, 20.12.2010 kl. 23:42]

Góður.    Vel íhugunarvirði. 

Þetta var hægtsmjúgandi boðskapur dagsins í byrjun á áróðursstríði þeirra sem við vitum hver eru og hvað vilja.

[Theódór Norðkvist, 21.12.2010 kl. 01:41]

Þetta er nú ekki alveg svona einfalt. Á Wikipedia segir um jenið:

The yen lost most of its value during and after World War II. After a period of instability, in 1949, the value of the yen was fixed at ¥360 per US$1 through a United States plan, which was part of the Bretton Woods System, to stabilize prices in the Japanese economy.

Þannig að það virðist sem þarna hafi verið um leiðréttingu á fyrri stöðu eftir hrun, ekki hrun dalsins gagnvart jeninu. Greinilega með aðstoð Bandaríkjanna.

Til að fyrirbyggja öfgafullar ruglathugasemdir er ég ekki að segja að þetta sanni að við verðum að ganga í ESB.

[Jón Viðar Baldursson (IP-tala skráð) 21.12.2010 kl. 01:56]

Í nóvember 1967 var dollarinn 7.5 danskar krónur, i dag er hann 5,7 danskar krónur. Það er rýrnun um ca 34% á um 40 árum,  og berum saman 2 nokkuð stöðugar myntir. Það er rýrnun um tæpt 0,8% á ári. Svipað á við um dollarann ef við berum hann saman við aðrar evrópumyntir.

Íslenska krónan hefur aftur á móti fallið um 1/2000 á síðastliðnum 90 árum m.v. DK eða um 9% á ári.

Hvað varðar yenið má bæta því við að það er það sem hefur styrkst, meira en að dollarinn hafi fallið.

Það má endalaust margt finna til að berja á ES en þetta er vindhögg.

p.s. það væri athyglisvert að reikna fall krónu miðað við jen yfir tímabilið sem þú tiltekur. DK fellur ca. um 3/1 á þeim tíma þ.a. það má gera ráð fyrir að það sé 2-3000/1 á meðan dollarinn féll 4,5/1

[Fannar frá Rifi, 21.12.2010 kl. 10:16]

það er tóm tjara að vera að bera saman fiat peninga við fiat peninga og benda á að þessi hafi fallið meira en hinn. þetta eru bæði verðlaus pappír sem er stimplaður og vottaður af mönnum sem prenta meira af honum og fella þannig verðgildi þeirra sem áður prentaðir.

það er bara einn gjaldmiðill sem hægt er að miða við þegar talað er um verðbólgu: Gull. 

hvað kostaði einn Troy- ounce  af gulli (grunn vigt og viðmiðun á gulli) þegar krónan var skilin að við þá dönsku í íslenskum og dönskum krónum talið og svo í dollurum talið. síðan hvað kostar troy - ounce í dag í sömu miðlum? 

Það er raun verðbólgan. 

[Sumarliði Einar Daðason, 21.12.2010 kl. 12:12]

Tek undir þetta með Fannari. Hver getur reiknað vísitölu gjaldmiðla út frá gulli?

[Frosti Sigurjónsson, 21.12.2010 kl. 14:51]

Já auðvitað var þetta bara til gamans gert að tala um 88% USD og JPY. Enda skiptir þetta engu máli.

Það sem skiptir máli er að bera saman hagvöxt og kaupmáttaraukningu milli landa.

Þar hafa fá ríki náð meiri árangri en Ísland á umræddu tímabili.

[Theódór Norðkvist, 21.12.2010 kl. 19:14]

Auðvitað skiptir máli hvernig myntin okkar, hver sem hún er, stendur í samanburði við myntir helstu viðskiptalanda okkar. Það þýðir ekkert að lifa í einhverjum draumaheimi og ímynda sér að 1960 komi aftur með gullfæti. Jörðin verður ekki flöt þó við ályktum þannig í okkar lokuðu klúbbum.

Við stjórnum ekki peningamálum í Bandaríkjunum, ESB, Kína eða annars staðar. Meðan þessi ríki nota ekki gullfót, hversu góð hugmynd sem það kann að vera, verðum við að laga okkur að þeim veruleika að stórveldin standa vörð um sína gjaldmiðla.

Mikið rétt, lífskjörin skipta meira máli en staða gjaldmiðilsins í kauphöllum, en það væri gaman að skoða hvernig þessi lífskjör fengust. Þau fengust mikið til með stríðsgróðanum sem streymdi inn í landið í gegnum Marshall-aðstoðina og herinn var heilmikil lyftistöng meðan hann var.

Það væri gaman að gera úttekt á því hvernig lífskjör okkar væru ef við hefðum þurft að halda úti eigin her og ekki verið afætur á hinum NATÓ-löndunum, sérstaklega Bandaríkjunum, hvað það varðar. Það er ekki nóg að segjast vera sjálfstæðissinni og finna sér síðan bara aðra til að lifa á í stað ESB. Fjárhagslegt sjálfstæði er forsenda raunverulegs sjálfstæðis.

[Jón Baldur Lorange, 21.12.2010 kl. 22:18]

Áhugaverður punktur hjá þér Frosti.